Het bezoek aan Hope Home en Achieng was ronduit geweldig en inspirerend! Wat een geweldige vrouw is Achieng en wat doet ze goed werk. Ze had net een zwaar gehandicapt kindje opgenomen waar ze in haar eigen huis voor zorgt. Ik heb baby Gift vast gehouden, die ik al op de documentaire gezien had en ook de tweeling Frans en Francois heb ik ontmoet. Ze zijn terug in Hope Home omdat de familie onvoldoende voor ze kon zorgen door extreme armoede. Ze blijven nu telkens 3 maanden in Hope Home en gaan dan telkens voor 3 weken naar huis. Het tehuis kan zichzelf bijna helemaal bedruipen doordat ze alle voedsel zelf verbouwen, kippen houden voor eieren, varkens en geiten voor resp. vlees en melk. Ook houden ze bijen waardoor ze nooit suiker hoeven te kopen en hebben ze een winkeltje waar zeep wordt verkocht. Ik ben enorm onder de indruk van al het werk dat Achieng doet en van haar visie op onafhankelijkheid en zelfredzaamheid. Een grote eer om haar ontmoet te hebben en we gaan contact houden.

Voordat we vertrokken moest eerst het vee naar buiten. Het had de avond ervoor zwaar geregend en geonweerd en de wegen waren onbegaanbaar geworden door de modder. We moesten dus wachten tot de zon de weg voldoende had opgedroogd voor we met de motor taxi (!!) naar Hope Home konden. Ik heb geholpen om de koeien, geiten, schapen en ezel Kibaki naar de wei te brengen en ze vast te binden tussen het sappige gras. Het lijkt wel een kinderboerderij want behalve het vee zijn er ook kippen, honden (een heeft 4 dagen oude puppies, heel cute) en katten. Erg leuke ervaring en ik kan zo door voor mijn inburgeringsexamen als Afrikaan. Ik hoefde gelukkig niet te douchen in de rivier maar kreeg keurig een emmer warm water, een waskom en een stuk zeep in in de 'badkamer' te gebruiken.

Vandaag afgereisd naar Peter's ouders. Weer een geweldige rit met prachtige natuur. Zijn ouders hebben ook een fantastische plek met hutjes van modder en een dak van golfplaat. We werden zeer hartelijk ontvangen, Peter's ouders zijn echt hele lieve, warme mensen. Ik slaap vannacht in een piepklein hutje, van modder met een dakje van stro, echt helemaal geweldig. Ik zit dit nu te typen op mijn laptopje en het hutje wordt verlicht met de petroleum lamp. Ik eet al 3 avonden ugali met vis of vlees en het is heel lekker allemaal. Ik geniet enorm van deze ervaring want dit maakt een toerist echt niet mee. Overal waar ik kom gonst het 'Mzungu, Mzungu' en als je een kind echt blij wil maken dan zwaai je even en dan beginnen ze helemaal te glunderen. Veel meer dan in Mombasa, want hier zien ze nooit een Mzungu, we zijn echt op het platteland waar verder nooit een vreemdeling komt.

De batterij is nu bijna leeg en er is hier geen stroom om hem op te laden dus ik ga dit verhaal nu snel op internet zetten! Dikke kussen vanuit mijn hutje en lala salama!