De afgelopen dagen staan in het teken van afronden, overdragen en afscheid nemen. Afgelopen zaterdag hebben we een BBQ gehouden met alle Doingoood vrijwilligers, we waren uiteindelijk met 17 man! Op een geimproviseerde BBQ (gemaakt van een souferia -Afrikaanse pan- met de grill plaat uit onze oven) hebben we het vlees gebraden. Voor de Nederlanders een soort Nederlandse avond met brood, kruidenboter, salades en vlees en voor de Afrikanen (en en Ier) en nieuwe culinaire ervaring. Maar iedereen heeft genoten en het was heel geslaagd.

Vandaag in Blessed Camp geweest voor het afscheid en om de laatste vorderingen te bewonderen. Er wordt momenteel veel bereikt. Op het terrein van Blessed Camp zelf is nu naast de kerk/ school een toilet gebouwtje. Heel lokaal, van hout met een betonnen vloer met een gat in de grond. Maar beter dan wat er was: een omheininkje van stro en gewoon op de grond plassen (of erger...). Ook is er naast de kerk/ school een ‘keuken’ geplaatst. Dit is in elk geval een stuk veiliger om te koken want nu kunnen de kinderen niet meer door het vuur heen rennen want het is afgeschermd. Als de keuken bij de nieuwe school klaar is, wordt deze tijdelijke keuken omgebouwd tot kippenhok. Wel zo efficient.

Op het Action land is de fundering voor de kliniek nu klaar. Er wordt druk gegraven voor de fundering van de school en ook de septic tank (soort riool) wordt uitgehakt uit de rotsblokken onder de grond. Er worden ook grote bomen verwijderd en ze zitten met 4 man aan zo’n grote stam te graven en te hakken om de wortels eruit te krijgen. Het is echt heel hard werken in de brandende zon en die mannen zijn maar aan het hakken en sjouwen de hele dag. De vrouwen hakken de grote stenen weer in kleine steentjes en brengen die met emmers op hun hoofd naar de bouwplaats. Het is een drukte van belang. Er wordt veel gebruik gemaakt van lokale arbeidskrachten en materialen om op die manier inkomsten te brengen en kosten te besparen.

In de middag had ik een afspraak met Nancy. Nancy leeft op straat en ik ken haar al een paar jaar. Susan, die nu bij ons in het Doingoood huis woont voor haar afstudeer project als documentaire fotograaf portretteert haar levensverhaal. Heel indrukwekkend. In het kort komt het erop neer dat Nancy als baby langs de weg gevonden is, nooit verder dan klas 3 van de lagere school gekomen is en als klein kind op straat terecht kwam. Haar situatie is behoorlijk uitzichtloos maar ze is heel gemotiveerd om wat van haar leven te maken. Maar ook in haar geval geldt: ze heeft een duwtje nodig want op eigen kracht redt ze het gewoon niet. Ze heeft een zoontje van 3,5 waar ze heel goed voor zorgt en ze is dol op hem. Ze kan niet goed lezen en schrijven maar wil graag een eigen bedrijfje starten. We hebben gesproken over mogelijkheden om haar (op weg) te helpen. Ze zou in het volwassenen onderwijs verder kunnen leren lezen, schrijven en rekenen en ook haar Engels verbeteren. Overdag zou ze dan kunnen werken zodat ze een huisje kan huren en in haar onderhoud kan voorzien. Haar zoontje zou dan naar een dagopvang of boarding school moeten, zodat zij kan werken en leren. Ze wil echt heel erg graag maar kan geen kant op zonder hulp, dat is wel duidelijk. Het was een orienterend gesprek voor ons allen, maar ik wil graag kijken of er een manier is om haar te helpen. Ik ken haar al langere tijd en heb haar altijd beschouwd als een van de meisjes die het zou kunnen redden met wat hulp. Ze gebruikt geen drugs en verkoopt haar lichaam niet, hoe uitzichtloos dingen ook zijn. En ze wil echt een betere toekomst voor haar zoontje. Voor nu hebben we haar wat huiswerk meegegeven en zal Susan haar zolang ze nog in Mombasa is verder helpen. Hopelijk kunnen we iets voor haar betekenen!

Verder is mijn koffer al bijna gepakt en begint nu het gedag zeggen tegen iedereen. Dinsdag nacht om 03.00 uur ga ik naar het vliegveld voor mijn reis naar Nederland.