Afgelopen maandag hadden we weer een vergadering over de toekomst van Blessed Camp. Mijn neef William heeft er heel wat tijd doorgebracht en is bezig met het 5 jaren plan op te stellen. Uiteraard is er veel afhankelijk van beschikbare donaties maar de plannen zijn veelbelovend.

Er is ook een aparte meeting geweest over de bouw van de school. De tekeningen worden gemaakt en die moeten voor goedkeuring aan de overheid worden voorgelegd. De uitdaging is dat dingen op z’n Afrikaans gaan af en toe. Tekeningen die dan toch weer afwijken van wat afgesproken is, regeltjes die we nu pas horen en niet ingecalculeerd hadden enzovoorts. Maar goed, we houden vol en vertrouwen met frisse moed op een goede afronding van het project :-) Alles kost hier tijd. Het is me een raadsel waarom maar het is zo. Ik beschouw mezelf over het algemeen als redelijk efficient, gestructureerd en effectief, maar zelfs ik krijg het hier niet altijd voor elkaar om alles vlot te regelen. Ik heb maar besloten om de dingen te nemen zoals ze zijn en ‘to go with the flow’. Er zit niets anders op.

Maar goed het 5 jaren plan dus. We hebben uitgebreid gesproken over mogelijkheden om in de toekomst het hele project te draaien zonder afhankelijk te zijn van sponsors. Tegenover kosten moeten dus inkomsten staan. Vragen als ‘hoe wordt een school zelfredzaam’ houden ons bezig en de antwoorden zijn soms lastig maar niet onmogelijk. We brainstormen erop los en er komen goede dingen naar boven. Zoals bijvoorbeeld een ICT center met internet cafe. In Msambweni is er geen dergelijke facilitiet maar er zit wel een college met studenten en er is markt voor. Uitdagingen als ‘wat als de stroom uitvalt’ en ‘hoe beveilig je alles’ en ‘moeten we dan ook computerlessen gaan geven’ komen erbij kijken maar zijn niet onoverkomelijk. Met de geschatte inkomsten uit het ICT centre kan de school zijn kosten dekken. Ook hebben we nagedacht over mogelijkheden om enkele jongedames op te leiden en onafhankelijk te maken. Een idee is een naaiatelier te starten. Deze dames kunnen bijvoorbeeld de school uniformen maken voor de 2 regeringsscholen in de buurt en voor een ander project van Doingoood (El Roi school). En natuurlijk voor de eigen school. Daarnaast kunnen ze wellicht dingen maken die verkocht kunnen worden zoals tassen, jurken, pannelappen of zoiets. Het betekent wel dat er een lokaal voor moet komen, net als naaimachines en, heel belangrijk, iemand die naailessen kan geven.

Dan hebben we nog gesproken over een kippen project. Er is soms een tekort aan eieren in Msambweni waardoor er soms 2 tot 3 weken geen eieren verkrijgbaar zijn. Daar ligt een markt kans, zowel voor de eieren als voor het vlees. We denken aan starten met zo’n 50 kippen en van daaruit verder uitbouwen. Gisteren hebben we via Susan, de fotografe waarmee ik aan het boek gewerkt heb, al 18 kippen en 2 hanen toegezegd gekregen!

Geweldig toch! En William is druk bezig om zijn aardappelen te laten spruiten zodat hij een experiment kan gaan doen met het telen van aardappelen in oude autobanden.

Er is nog een lange weg te gaan voor Blessed Camp maar het begin is er. We hebben nog geen antwoorden op alle vragen. Zoals op de vraag wat te doen voor Mary (zie de laatste blog die ik geschreven heb op www.vrijwilligerswerk-afrika.nl). En uiteraard hebben ook niet alle mensen het talent om een bedrijfje te starten en dus moeten we ook werkgelegenheidsprojecten gaan opzetten. Allemaal met als doel dat het dorp zichzelf kan gaan runnen. Voordat het zover is zijn we jaren verder maar je moet ergens beginnen. Ik kijk uit naar alles wat we voor deze gemeenschap kunnen betekenen. Het zijn zulke mooie mensen met allemaal hun wensen en dromen. Dat is wel gebleken tijdens de draaidagen voor de film en de interviews die we voor het boek gedaan hebben. Soms word je moedeloos van de passiviteit die sommige mensen op dit continent ook kunnen hebben, maar dat wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door de passie en daadkracht die sommigen ook hebben. Wat een continent is dit zeg. Wat een tegenstellingen. Wat een uitdagingen. Wat een mogelijkheden. Wat een zegen!