Omslachtig en overstroming

Vorige week ben ik met Wendy en haar vriend Mark bij El Roi school op bezoek geweest. Wendy zet zich in voor fondsenwerving voor diverse goede doelen in Mombasa, waaronder dus El Roi school en nu kon ze het schooltje eindelijk met eigen ogen zien. Ze hadden ook heel leuk educatief speelgoed meegenomen, dat in Nederland nog niet op de markt is. De El Roi kinderen hadden dus de primeur! Het zijn gekleurde plastic vlakken die je aan elkaar kan klikken en er dan hele leuke dingen mee kan bouwen. Geschikt vor kinderen vanaf 5 of 6 jaar. Aangezien het niveau van Keniaanse 6-jarigen over het algemeen een stuk lager ligt dan dat van Nederlandse kinderen waren we erg benieuwd hoe het zou uitpakken. We hadden de grootste kinderen bij elkaar gezet aan de tafel en een paar keer voor gedaan hoe het moest. Sommige kinderen hadden meteen in de gaten wat de bedoeling was en er werd op los gebouwd, heel leuk om te zien! Nu stimuleren we de vrijwilligers om met de kinderen verder te blijven oefenen. In Kenia spelen volwassenen bijna niet met kinderen en kinderen spelen ook bijna niet met speelgoed. Ze kunnen daarom ook niet zo goed spelen en speelgoed gaat gauw stuk. Het niveau van de kinderen ligt hier vaak lager doordat de kinderen niet echt van huis uit gestimuleerd worden. Er worden geen blokken gebouwd, geen verhaaltjes voorgelezen of liedjes gezongen en al helemaal geen Dora DVD’s ;-) gekeken. Vooral kinderen uit sloppenwijken zijn daardoor erg achter vergeleken met hun Nederlandse leeftijdsgenootjes. Maar goed, het bezoek van Wendy en Mark was een groot succes!

De afgelopen week hebben we veel wisselingen gehad van vrijwilligers. Veel mensen zijn terug naar huis en we hebben ook weer een nieuwe vrijwilliger opgehaald. Elke keer als ik op de airport ben voor een pick-up of een drop-off komt realiseer ik me dat ik ook straks aan de beurt ben. Nog een week en dan stap ik ook weer het vliegtuig in naar Nederland. Ik kijk terug op een goede tijd waarin we veel hebben kunnen doen, ook al duren dingen hier soms lang, gaan ze hier traag en in mijn ogen ook soms heel onlogisch. Ik ben tevreden over alles wat we hebben kunnen doen, al blijft er ook nog genoeg op mijn to-do lijst staan.

Dat dingen hier lang duren en omslachtig zijn heb ik afgelopen week werderom ondervonden. Ik geef een voorbeeld van een doorsnee dag. Nu Peter, mijn Doingoood-steun-en-toeverlaat-in-Kenia, er niet is sta ik er alleen voor. Peter is op uitnodiging van een Global Support Mission naar de USA om als key note speaker op hun jaarlijkse fundraising te spreken. Ik had een film voor hem gemaakt en hij heeft een speech geschreven. Heel gaaf. Maar goed, intussen run ik de toko alleen dus. En aan het begin van de maand moet de huur betaald worden, het water, de electriciteit, ging de gasfles natuurlijk leeg en moeten de gastgezinnen ook betaald worden. Nou, dat gaat hier toch wel even wat anders dan in Nederland, waar (althans bij mij) alles automatisch wordt afgeschreven. Eerst met de electriciteits rekening naar het postkantoor om de rekening te betalen. Dat viel mee, ging snel. Maar je moet er wel voor naar de stad. Toen weer naar een ander kantoor in de stad met de water rekening. In een ellelange rij staan, maar gelukkig ging dat ook on-Keniaans snel. Stempel erop en we hebben weer een maand stroom (als de electriciteitskast langs de weg tenminste niet ontploft, zoals vorige week :-). De huur. Weer naar de andere kant van de stad naar de specifieke bank waar dat moet gebeuren. Daar stort je contant geld op de rekening van de eigenaar en het afschrift moet dan naar de caretaker hier op het terrein. De gastgezinnen wonen nogal verspreid door Mombasa dus dat betaal ik dan via M-pesa. M-pesa is een ingenieus systeem waarmee je geld kan versturen, gek dat we dat in Nederland niet hebben trouwens. Je gaat naar een kantoor met je paspoort en het geld, dat geld betaal je bij het kantoortje en je krijgt een SMS waarmee de ontvanger dan weer bij een ander kantoortje geld contant kan opnemen. Maar goed, ik moest nogal een bedragje versturen naar de diverse ontvangers. En de kantoortjes waar ik geweest was hadden niet zoveel tegoed beschikbaar. Dus onverrichter zake weer naar huis. Kom ik er thuis achter dat ik mijn paspoort ergens vergeten ben. NEEEEE!!!! Dus ik weer terug naar de stad, en ritje van ongeveer 25 minuten. In de tuktuk. Dealtje gemaakt met het tuktuk-mannetje dat hij op mij zou wachten. Gelukkig lag mijn paspoort waar ik dacht dat hij lag dus konden we snel weer terug naar huis. Nou ja snel.... de tuktuk hield er opeens mee op. Geen bezine meer. Dus naar de kant van de weg. Tuktuk-mannetje naar het bezine station met een lege 1,5 liter fles. Of ik even vast 100 shilling (ongeveer 1 euro) kon betalen voor de benzine. Tuurlijk. Hij op pad. Ondertussen komen er allemaal andere mensen bij je kijken en een praatje maken. Dus ik in mijn beste Swahili even sociaal gedaan. Toen kwam ‘ie terug met zijn fles, raapte een andere plastic fles van de grond, snijdt er met zijn zakmes de bodem uit om er een trechter van te maken om de benzine in de tank te krijgen. Hilarisch toch. Maar je bent zomaar een uur verder al met al. En met het betalen van al die rekeningen ben je op zijn minst ook een hele dag kwijt. En je verbrandt ook lekker wat calorieen door het heen en weer geloop in die hitte. Want het is dezer dagen echt HEET! Ik zeg lang leven het internet bankieren!

Het regenseizoen lijkt begonnen! Gisteren kwamen de eerste dikke regendruppels uit de hemel vallen. Een groot deel van Mombasa verandert dan in een modderpoel. Vooral de semi-sloppenwijken, waar ik langs kom als ik van de stad op weg naar het Doingoood huis ben, staan blank. Vandaag was het echt erg want alle winkeltjes (houten palen met golfplaten) stonden blank en de arme eigenaren stonden tot hun enkels in het water. Dit soort fratsen gaat ook weer gepaard met stroom uitval dus ik ben benieuwd. Sinds de ontploffing (en daarop volgende reparatie) hebben we bijna geen stroom uitval meer gehad. Misschien heeft het geholpen. Met de water voorziening lijkt het ook beter te gaan, maar we hebben nog steeds minimaal 2 dagen in de week geen water. Althans, de tank vult niet bij op die dagen. Dus trekken we niet elk plasje door, douchen we snel en wassen we geen kleding op die dagen. Maar het gaat best hoor!

De komende week staat in het teken van overdragen en afscheid nemen. Ik ga alle projecten langs om gedag te zeggen. Zie er best tegenop want ik hou helemaal niet van afscheid nemen. En hier maken ze er ook vaak nog zo’n toestand van ook, met toespraken en heeeeel veeeel bedankjes en waarderingen. Nou, daar ben ik dan weer niet zo van. Ik vind die taferelen als welkom nog wel aardig, maar ik neem liever geen afscheid en verdwijn het liefst gewoon. Maar goed, ik blijf me aanpassen aan de Keniaanse cultuur tot het laatste moment en zal het allemaal braaf ondergaan.....

Reacties

Reacties

Mark

Wat een leuk stuk weer! Kun je ook in Nederland blogs blijven schrijven, want je schrijft zo leuk. Praat je ook zo? :-)
Ik zal alvast 'Inekeinnederland.reismee.nl' voor je reserveren!

ellie/papa

lieve ineke, zien naar je uit. tot vo lgende week .liefs papa en ellie.

Wendy

Lieve Ineke,

Mooi verhaal weer en heb zo genoten van de bezoeken aan El Roi School en Blessed Camp.

Geniet van je laatste week in Kenia.. ik weet het; afscheid nemen is moeilijk maar na alles wat je hebt bereikt/gedaan daar, mogen zij er ook best een afscheidsfeestje van maken ;-)

Succes nog even en alvast een goede reis terug.

Liefs Wendy

P.S. Met mij gaat het langzaam iets beter...

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood