Terug in Mombasa

Ik ben weer terug in Mombasa. De tijd in de omgeving van Kisumu was heel inspirerend. Met Peter hebben we nog een school bezocht van een bevriende pastor, zijn zusje die op boarding school zit en de omgeving een beetje bekeken. Natuurlijk van achterop de motortaxi want op het platteland is dat de manier waarop je reist. De wegen zijn, zeker na de heftige regeval elke avond, bijna onbegaanbaar. Matatu’s komen niet op de onverharde wegen. Ik vroeg me echt af hoe mensen dat deden voordat de motortaxi’s er waren want de reistijden zijn ook nog per motor best lang. Toen deden ze het met fietstaxi’s dat moet echt een hondenbaan zijn! De mensen leven op het platteland heel eenvoudig, zonder stromend water en elektriciteit. Ik wilde ook meemaken wat de gemiddelde Afrikaanse plattelandsvrouw meemaakt en ging dus water halen uit de rivier. Eerst 10 minuten lopen (heuveltje af) en 10 minuten is nog relatief dichtbij. Toen water in de emmer en de emmer op mijn hoofd. Toen weer heuveltje op. Man, dat is echt hard werken in de hitte! En ik heb nog niet zo’n goede balans als de Afrikaanse vrouwen dus ondanks dat de emmer maar 3/4 vol zat, morste ik toch nog af en toe met water. Maar ik heb het gered, het hele stuk de emmer op mijn hoofd gehouden, de heuvel op en helemaal tot de waterton. Ik was behoorlijk moe en realiseerde me dat meisjes en vrouwen dit dagelijks doen, 2 keer per dag en dan heel vaak heen en weer moeten want met slechts 1 emmer water kan je natuurlijk niets!

In Kisumu zelf hebben we nog een ander project bezocht waar kansarme kinderen naar school kunnen en workshops gegeven worden, zoals naailes. Ook weer een mooi project en ze willen graag met onze vrijwilligers gaan werken. Ik zal nu gaan nadenken hoe we iets in Kisumu kunnen gaan opzetten. De omgeving van Kisumu is een groot probleem gebied waar HIV/AIDS enorm heeft toegeslagen. Ze zeggen dat het gebied rond Lake Victoria een gebied is waar het virus zich destijds razendsnel verspreid heeft. Misschien ook door de polygame huwelijken onder de Luo’s en de Luja’s. En er heerst verschrikkelijke armoede en dan zie je ook dat ziektes sneller uitbreken. Mensen zijn niet opgeleid en er is veel bijgeloof. Ze geloven hier bijvoorbeeld ook dat besneden mannen niet geinfecteerd kunnen raken. Wat een onzin! Er zijn ontzettend veel weeskinderen in dat gebied en bijna geen weeshuizen of hulpverlening. Veel straatkinderen en wanhopige families. Veel alleenstaande vrouwen want als de polygame man dood gaat, blijven er soms wel 5 vrouwen achter met heel veel kinderen. Achieng vertelde mij dat het soms lijkt of de mensen meer geven om hun vee dan om hun kinderen. Dat onverschilligheid en het nemen van verantwoordelijkheid een groot probleem is. Hoe kan je dat oplossen? Ik weet het niet. Maar niets doen is ook geen optie. Peter en ik delen dezelfde visie en we hebben veel ideeen die we willen gaan uitwerken om te helpen. Peter heeft al langere tijd het verlangen om in zijn geboortestreek iets te doen en de toekomst zal uitwijzen wat het is dat ons te doen staat.

Peter’s familie is echt heel erg lief en warm. Je voelt de liefde in dat gezin en dat was heel mooi. We werden ook zo warm en vreugdevol ontvangen! Ik vind Peter altijd heel inspirerend en hij heeft goede ideeën en plannen. Hij lijkt veel op zijn vader, die ook een wonderlijk levensverhaal heeft. In het kort komt het erop neer dat zijn vader vroeger niet naar school geweest is en in zijn jonge jaren was hij een dronkaard op straat. Toen hij God leerde kennen is hij helemaal veranderd en is pastor geworden. Het gezin heeft grote armoede gekend en het was heel erg moeilijk om de kinderen naar school te laten gaan. Dankzij sponsoring heeft Peter een opleiding kunnen volgen, ze hebben heel veel hulp van buren gehad want ze hebben het heel moeilijk gehad. Zijn vader heeft er altijd voor gezorgd dat de educatie van de kinderen voorop stond en hij is Peters grote voorbeeld. Zijn vader heeft hem altijd aangemoedigd om verder te kijken dan de dag van morgen en hem gestimuleerd om een visie te ontwikkelen en iets te betekenen voor zijn medemens. Peter lijkt erg op zijn vader en ik heb grote bewondering voor de manier waarop dit gezin het gered heeft. Zijn vader begrijpt ook veel van de westerse cultuur en heeft veel met blanken samengewerkt. Hij heeft een open visie en is ruimdenkend. In 1991 kreeg zijn vader TB en hij is heel lang ziek geweest. Ze dachten dat hij het niet zou redden maar hij is er gelukkig nog. Peter doet er alles aan om zijn ouders een zo comfortabel mogelijk leven te geven. Hun dak is bijvoorbeeld onlangs vervangen door golfplaten zodat het binnen niet meer regent. Peter’s vader was ook zo lief om mij een stukje van zijn land aan te bieden waar ik een huisje mag bouwen. Zo een van modder en takken met een strooien dakje. Ik mag het neerzetten zodra ik er klaar voor ben. Een hele eer en heel erg lief van hen. Als de tijd daar rijp voor is zal ik het zeker doen. Ook al zal ik er niet veel zijn denk ik, het is toch een hele eer als iemand je dat aanbiedt. En er kunnen altijd gasten van hen in slapen.

Ik dacht voor we vertrokken dat Kisumu een soort Mombasa was, waar alles redelijk dichtbij elkaar lag. Mis dus. De afstanden naar omliggende dorpen zijn best groot. Een hele toestand al met al dus er gaat veel tijd verloren aan hobbelen in een busje waar veel te veel mensen in zitten. Want ze proppen er rustig 25 man in terwijl er 14 zitplaatsen zijn. In de matatu op het platteland maak je nog gekkere dingen mee dan in de stad. Ik hoorde opeens een gekweld geschreeuw en dacht ‘wat hoor ik toch?’. Stond er een geit achterin en die had het natuurlijk niet naar zijn zin in zo’n krappe achterbak. Hij schreeuwde moord en brand. En er kwam iemand binnen met een bos kippen. Er waren 5 kippen met hun poten aan elkaar gebonden met een touw. Ze hingen op zijn kop, als een draagtas. Ze werden onder de banken gepropt alsof het een zak bonen was en daar lagen die arme beesten, verdoofd en gekreukeld op een hoopje onder die banken. Echt zielig om te zien. Ik begon erg te lachen toen ik die man aan zag komen met zijn bos kippen en dan kijken ze je hier dus echt raar aan want ze snappen niet dat ik een bos kippen in de bus lachwekkend vind! Hier is dat heel normaal.

Onderweg kom je geregeld politie tegen die de matatu aanhoudt. De conductuer laat dan zogenaamd onopvallend (huh huh) een briefje van 50 shilling uit het raampje vallen (50 cent) en dan mag je door rijden. Of ze doen het tussen de deur en dan loopt de politie man of vrouw langs, pakt het geld en je mag door. En je komt tijdens 1 rit ongeveer 3 of 4 politie stops tegen. Die gasten verdienen tussen de 20.000 en 30.000 shilling per dag op die manier. Je reinste corruptie natuurlijk. Iedereen weet dat het gebeurt. Als je niet meedoet dan sta je zomaar een half uur voor niets aan de kant van de weg. En dan houden ze je elke keer een half uur staande elke keer als je langs komt. Dus ze kiezen eieren voor hun geld en geven gewoon geld. Zo komt er nooit een eind aan de corruptie natuurlijk, ondanks alle anti-corruptie committees. Iedereen doet er aan mee, van hoog tot laag. Dit land is ervan doorspekt.

In Mombasa is het HEET op het moment. Het regenseizoen komt er bijna aan dus misschien hoort dat bij de laatste dagen voordat de druppels gaan vallen. Ik heb nog 2,5 week te gaan en nog een druk schema. Peter gaat woensdag naar Nairobi om van daaruit naar de USA te vliegen, waar hij is uitgenodigd door een bevriende pastor om als key note speaker op hun jaarlijkse fundraising te spreken. Ik heb een film gemaakt die hij gaat laten zien en hopelijk levert het hem nieuwe contacten en kanalen voor sponsoring op. Hij vindt het heel spannend allemaal want hij heeft nog nooit gevlogen en is nog nooit buiten Kenya geweest. Dat wordt wat! Ik neem de hele operatie over van Doingoood tijdens zijn afwezigheid. Met de vrijwilligers gaat het heel erg goed. Iedereen heeft het erg naar zijn zin en de groep trekt leuk naar elkaar toe en maakt uitspajes samen. Af en toe komen er eens een paar in ons Doingoood huis logeren dus dat is heel erg gezellig!!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood