Vandaag zijn we echt de bush in geweest met de ambulance van APDK. Het leek wel of we op safari gingen. Prachtige landschappen en vergezichten en af en toe dook er een dorpje (10 huisjes) op. We hebben een ronde gedaan langs scholen en klinieken om kinderen te zien die reeds geopereerd waren en gecontroleerd moesten worden en om nieuwe kinderen te zien. Het trieste is dat sommige kinderen al 2 jaar geleden gezien en doorverwezen zijn, maar nog steeds niet in het ziekenhuis van APDK zijn aangekomen voor controle door de chirurg. Het grote probleem daarbij is geld voor transport. Het kost ongeveer 20 euro voor moeder en kind om heen en terug van Malindi naar Mombasa te gaan en dat kan men gewoon vaak niet betalen. Zeker niet de gezinnen die wij gezien hebben, vaak alleenstaand met veel kinderen. Een vrouw had er 9. En dan ook nog een zwaar gehandicapt kind erbij dat werkelijk niets kon. Niet bewegen, niet praten, geen enkele vorm van communicatie. Dat is een zware last en vaak gebeurt het dan ook dat zo’n kind niet de zorg kan krijgen dat het nodig heeft omdat de moeder nog zoveel andere dingen heeft om zich mee bezig te houden. Heel triest. Gelukkig hebben een paar Nederlanders afgelopen jaar een fonds opgezet waardoor de aller armsten gesponsord worden voor hun transport kosten. Hopelijk kunnen de kinderen daardoor toch geopereerd worden waardoor de kwaliteit van hun leven zal toenemen.

We hebben ook veel gevallen gezien die nog nooit eerder door een dokter gezien waren. Een meisje van 18 jaar dat blind was en niet kon praten. Nog nooit een dokter bezocht, ongelooflijk. Mensen weten er geen raad mee, denken dat het een vloek is of weten gewoon niet dat er echt mogelijkheden zijn. Ze houden de kinderen gewoon thuis, ze gaan niet naar school waardoor ook niemand hen stimuleert of zelfs maar van hun bestaan afweet. Kinderen die alleen kruipend door het leven gaan, met slippers aan hun handen en grote plekken eelt op hun knieeen. Zo triest allemaal. Er is zoveel te doen en zoveel mensen te helpen!

Het team heeft goed voor ons gezorgd. We hebben op enigzins dubieuze plekken gegeten (wat hygiene betreft dan) maar het maag-darmkanaal weert zich tot nu toe kranig :-) Nergens last van. En het eten smaakt prima, als je niet te kieskeurig bent tenminste maar dat is voor mij geen probleem. Ik eet hier zo ongeveer alles. Behalve gedroogde mini visjes die je aankijken vanaf je bord. En even een plasje doen is ook interessant: in een modderhutje, gewoon in een gat mikken. Geen probleem hoor, wij zijn ontzettend ingeburgerd. De rit terug was prachtig. We hebben onszelf in een matatu gepropt en gaan. Het is een hele mooie rit langs uitgestrekte bossen en velden dus we hebben genoten. We kijken terug op twee goede en leerzame dagen!