Deze keer begin ik maar even met een kijkje in mijn gedachten en ervaringen, kunnen jullie even sfeer proeven en een idee krijgen van mijn (geweldige!) wereld op dit moment.

Ik heb vandaag voor het eerst Keniaanse brandweermannen gezien. Gisteren zag (en hoorde!) ik een echte F16 straaljager over de kustlijn voorbij zoeven. Keniaanse kinderen kunnen overal slapen: op de grond, in de matatu, terwijl je op de markt loopt. Niets ‘zachtjes doen anders wordt de kleine wakker’. Het is hier super heet. Dus moet je niet vergeten om je in te smeren, zoals ik vanmorgen wel deed. Eigen schuld, dikke bult. En knalrode armen, neus en nek. Ik raak al aardig ingeburgerd: ik douche met een beker water als er (en dat is meestal) geen water via de kraan wil komen. Ik eet ugali (stijve maispap) en vis met graten en dat alles met mijn handen. En het is nog lekker ook. Alles wat ik in Swahili kan zeggen, zeg ik in Swahili i.p.v. Engels. Het is nog niet veel maar genoeg om duidelijk te maken wat ik bedoel. Erg handig ook als je, zoals vandaag, de kinderen van El Roi school ‘Jan Huigen in de ton’ wil leren. “Shika mkono!” (pak hand) en als je een foto wil maken; “Cheka mzuri sndiyo?” (even leuk lachen ok?). In Kenia is wonen vooral functioneel. Dus het maakt niet uit hoe het eruit ziet. Je zou hier het tegelwerk, de kitranden, het schilderwerk en de lichtknopjes eens moeten zien. Degenen die hier ooit geweest zijn snappen wat ik bedoel!

Het zal niemand van mijn gewaardeerde en trouwe publiek verbazen dat ik het enorm naar mijn zin heb hier. Peter en Nancy zijn geweldige mensen. Dat wist ik natuurlijk al, maar ik word hier dagelijks weer in bevestigd. Ze willen dus niet dat ik straks naar mijn eigen appartement verhuis. En ik vind het hier ook wel heel erg gezellig, hoor! Dus maar een beetje pendelen en logeerpartijtjes plannen.

Peter en ik hebben zoveel te bespreken dat we hele nachten door kunnen praten. Maar dat doen we natuurlijk niet, want we hebben de haan nog niet opgegeten. En dat horen we nog elke morgen om 5 uur -als ie niet een uur in de war is en al om 4 uur begint- dat kreng! Ik ben groot fan van Peter’s aanpak en toekomstplannen. Peter gelooft niet in dingen geven. Hij gelooft in empowerment van mensen en richt zijn hulp daarop in. Hij heeft sinds Kerstmis bijvoorbeeld nog maar 45 kinderen over op de school van Blessed Camp. Het waren er 70. Maar hij wilde kijken welke ouders echt serieus en betrokken zijn en is 250 shilling (€ 2,50) per maand gaan vragen voor de scholing. Peter heeft 3 dagen achter elkaar elke dag alle kinderen voor wie niet betaald was naar huis gestuurd om hun ouders te gaan halen voor een gesprek. Degenen die kwamen betalen of een betalingsregeling treffen, hebben hun kinderen nu op school. Nu heeft hij dus de kinderen over van wie de ouders echt serieus zijn en ook willen meehelpen met de opbouw van de gemeenschap. Peter wil met deze groep mensen veel gaan samenwerken, zodat zij de ambassadeurs van deze werkwijze kunnen worden voor de rest van de gemeenschap. Meer mensen zullen volgen. Het doet even pijn, maar ik geloof absoluut in de weg die hij bewandelt. Mensen leren niets van hun hand ophouden maar moeten zelf verantwoordelijkheid nemen en betrokkenheid en inzet tonen. Anders wordt het nooit wat. En voor de donateurs die geld hebben gegeven voor het schooltje In Blessed Camp: geen zorgen, het komt goed. De school zal groter worden en we doen het niet voor niets allemaal. Ik geloof echt dat Peter de juiste stappen nu zet en dat dit een investering is die gaat opleveren. Geduld, doorzettingsvermogen en vastberadenheid.......

Het Doingoood huis is de afgelopen dagen geschilderd. Door ‘professionals’ dus. Want dat is hier een relatief begrip. En ik heb weer wat geleerd (en Peter ook). Besteed geen werk uit per dag maar per klus. Want nu zijn ze 4 dagen i.p.v. 2 dagen aan het schilderen. En betaal ik dus 4 dagen i.p.v. 2 dagen. Gelukkig komen die gasten voor 7 euro per dag dus in termen van (omgerekende Nederlandse) bedragen valt de schade mee. Maar het is toch 2 keer zoveel dan gepland was. En om nou te zeggen wat is het mooi gelijkmatig en in rechte banen..... nou ja gelukkig komen er ook meubels in het huis :-)

Vandaag heb ik voor Keniaanse begrippen een productieve dag gehad, want alles duurt hier lang. Vooral het openbaar vervoer kan een hoop tijd kosten. Maar goed, vanmorgen vroeg begonnen met het vervangen van de muskieten netten voor de ramen van ons Doingoood paleisje. Dat valt nog niet mee want er zitten ook tralies voor de ramen dus een goede klap met een hamer kan je niet geven. Gelukkig heeft onze askari (bewaker) mij geholpen en samen hebben we inmiddels de ramen van de slaapkamers gedaan. Overigens vinden ze een vrouw met een hamer hier in Kenia heel vreemd. ‘So you are a carpenter today?’.

Daarna naar El Roi school om de nieuwe uniformpjes te bewonderen. Wat zijn ze mooi! Sommige kinderen trekken alleen de hele tijd hun schoenen uit omdat ze nog nooit schoenen gehad hebben. Dus dat zal nu wel niet zo heel lekker lopen voor ze, vooral niet zonder sokken. De vrijwilligers hebben een hele uitdaging. Ze geven beiden les aan een eigen klas. Echter, het niveau van de kinderen is erg laag, vergeleken met bijv. Nederlandse kinderen. Laag qua algemene ontwikkeling maar ook laag qua Engels. Eigenlijk gewoon geen Engels. Behalve dan wat ze elke dag opdreunen maar dat is meer een versje opzeggen dan de taal beheersen. Daarnaast zijn het ook een stelletje ondeugende apen af en toe, die de boel lekker op stelten zetten. Dus hebben Jelmer en Annemiek een hele uitdaging om de klas in het gareel te houden terwijl ze ook nog eens geen Swahili spreken. Jelmer was vandaag begonnen met wat discipline aanbrengen. De kinderen moesten hun vinger opsteken voordat ze wat mochten zeggen en netjes aan elkaar vragen ‘Can I have ....... please?’. Nou, dat heeft de hele dag gekost maar ook indruk gemaakt. Een meisje begon uitgebreid te vertellen wat ze moesten doen toen de hoofdmeester terug kwam. Jelmer heeft wel een paar kinderen in de hoek moeten zetten en die begonnen dan heel hard te huilen. Maar hij is een leuke mwalimu (teacher) en consequent. En dat is prima voor de kinderen en even omschakelen voor de vrijwilligers.

Via mama Nancy (de moeder van Nancy en tevens hoofdmeester van El Roi school) hebben we iemand voorgesteld gekregen voor de baan van house keeper in het Doingoood huis. Betty is nu een nieuw lid van het Doingoood team in Kenia. Het is een leuke, actieve vrouw en ze spreekt goed Engels. We zijn samen gaan shoppen voor haar schoonmaak benodigdheden en ze bleek ook nog eens zeer prijsbewust. Daar houden wij Hollanders van (althans, ik wel :-) En ze heeft ook als kok gewerkt dus dat is heel erg fijn voor de interne mens.

De stoffen die ik afgelopen week met mama Nancy had gekocht zijn inmiddels afgeleverd bij degene die de kussens gaat naaien. Dat is weer de zus van Nancy. We blijven erop los netwerken! Woensdag ga ik shoppen voor gordijnstoffen met Nancy. Donderdag wordt het eerste bed afgeleverd. Vrijdag het tweede. Volgende week de rest van de meubels. Spannend! Morgen shoppen voor de koelkast en het gasfornuis.
En de rest van de dag vergadering met Peter. We hebben een hoop voor te bereiden en te bespreken!